Μουριά σε μπρούτζο και αλπακά.

Η πανέμορφη μουριά απεικονίζεται από τον Βαγγέλη στη γυμνή, άγρια μορφή της. Το δέντρο χάνει το πυκνό, εντυπωσιακό φύλλωμά του και συρρικνώνεται σε μια μινιατούρα της φύσης και της αλλοίωσης που φέρνει ο χρόνος και τα φυσικά στοιχεία. Το παιχνίδι της οξείδωσης και η τραχειά επιφάνεια των υλικών προδίδουν τα έντονα συναισθήματα που έδιεπαν τον καλλιτέχνη καθώς έπλαθε το γλυπτό. Η μουριά στέκει, εν τέλει, πιο επιβλητική από ποτέ.